copuleren

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du français copuler.

Verbe [modifier le wikicode]

copuleren \Prononciation ?\ intransitif

Présent Prétérit
ik copuleer copuleerde
jij copuleert
hij, zij, het copuleert
wij copuleren copuleerden
jullie copuleren
zij copuleren
u copuleert copuleerde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben copulerend gecopuleerd
  1. Baiser, copuler.

Synonymes[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 91,9 % des Flamands,
  • 90,5 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]