curtus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De l’indo-européen commun *(s)ker-[1] (« couper ») qui donne aussi corium, scortum (« peau, cuir »), cortex (« écorce ») et caro (« chair »).

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif curtus curtă curtum curtī curtae curtă
Vocatif curte curtă curtum curtī curtae curtă
Accusatif curtum curtăm curtum curtōs curtās curtă
Génitif curtī curtae curtī curtōrŭm curtārŭm curtōrŭm
Datif curtō curtae curtō curtīs curtīs curtīs
Ablatif curtō curtā curtō curtīs curtīs curtīs

curtus \Prononciation ?\ masculin

  1. Écourté, tronqué, diminué, circoncis, châtré.
    • curtus equus
      cheval castré.
  2. Imparfait, incomplet.

Dérivés[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage