deceptus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De decipio (« tromper, abuser »).

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif deceptus
Vocatif deceptus
Accusatif deceptum
Génitif deceptūs
Datif deceptūi
ou deceptū
Ablatif deceptū

deceptus \Prononciation ?\ masculin

  1. Erreur, tromperie.

Forme de verbe [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif deceptus deceptă deceptum deceptī deceptae deceptă
Vocatif decepte deceptă deceptum deceptī deceptae deceptă
Accusatif deceptum deceptăm deceptum deceptōs deceptās deceptă
Génitif deceptī deceptae deceptī deceptōrŭm deceptārŭm deceptōrŭm
Datif deceptō deceptae deceptō deceptīs deceptīs deceptīs
Ablatif deceptō deceptā deceptō deceptīs deceptīs deceptīs

deceptus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de decipio.

Références[modifier le wikicode]