divinus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

 Dérivé de divum (« ciel »), avec le suffixe -inus → voir deus et dius.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif divinus divină divinum divinī divinae divină
Vocatif divine divină divinum divinī divinae divină
Accusatif divinum divinăm divinum divinōs divinās divină
Génitif divinī divinae divinī divinōrŭm divinārŭm divinōrŭm
Datif divinō divinae divinō divinīs divinīs divinīs
Ablatif divinō divinā divinō divinīs divinīs divinīs

divinus \diːˈwiː.nus\ (comparatif : divinior, superlatif : divinissimus)

  1. (Religion) Divin.
    • animos hominum esse divinos — (Cicéron, Lael. 4, 13)
      l'âme des hommes est d'origine divine.
  2. Prophétique, qui devine.
    • aliquid praesagiens atque divinum — (Cicéron. Div. 1, 38)
  3. Divin, extraordinaire, merveilleux.
    • incredibilis quaedam et divina virtus — (Cicéron. Rep. 3, 3)
  4. Impérial.
    • divina domus.
      la maison impériale.

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif divinus divinī
Vocatif divine divinī
Accusatif divinum divinōs
Génitif divinī divinōrum
Datif divinō divinīs
Ablatif divinō divinīs

divinus \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : divina)

  1. Devin.

Synonymes[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]