dizober
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | dizober |
Adoucissante | zizober |
Durcissante | tizober |
dizober \diˈzoː.bɛr\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale disc’hra- (pronominal : en em zizober)
- Défaire.
- Allas ! un afer graet n’haller ket en dizober. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /5, Éditions Al Liamm, 1994, page 30)
- Hélas ! une affaire faite on ne peut pas la défaire.
- ’Oa ket bet marc’hadmat lakaat dizober ar siminal-se, degas anezhi d’hon ti, hag adsevel anezhi goude-se. — (Per Denez, Glas evel daoulagad c’hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, page 18)
- Ce n’avait pas été bon marché de faire démonter cette cheminée(-là), l’envoyer dans notre maison, et la reconstruire après cela.
- Allas ! un afer graet n’haller ket en dizober. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /5, Éditions Al Liamm, 1994, page 30)
Dérivés[modifier le wikicode]
Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]
Variantes dialectales[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 375a