echu

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : echú, échu

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif [modifier le wikicode]

echu \ˈe.ʃːu\

  1. Achevé, complet.
  2. Fini, terminé.
    • Dont a ra arre dʼar gêr, pa voe echu ar bloaz, hag e red dʼar park, da welet ar cʼhezeg. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /2, Éditions Al Liamm, 1985, page 146)
      Il revient à la maison, quand l’année fut terminée, et court au champ voir les chevaux.

Variantes dialectales[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

echu \ˈe.ʃːu\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe echuañ/echuiñ.
    • E Breizh eo ecʼh echu unan eus stêrioù pennañ Europa, al Liger, […]. — (Divi Kervella et Mikael Bodlore-Penlaez, Géographie / Douaroniezh in Atlas de Bretagne / Atlas Breizh, Coop Breizh, 2011, page 37)
      Lʼun des plus grands fleuves dʼEurope termine sa course en Bretagne.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe echuañ/echuiñ.

Papiamento[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif [modifier le wikicode]

echu

  1. Fait, mûr.

Synonymes[modifier le wikicode]