enebour
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|
enebour | enebourien | enebourion |
enebour \ẽˈneː.bur\ masculin (pour une femme, on dit : enebourez)
- Adversaire, ennemi, opposant.
- Èl lod kaer, graet em eus ar brezel, penn d’ar benn, hep tenniñ un tenn fuzuilhenn àr ma nesañ a oa a-dal din hag a oa desket din kasaat hag ober ma enebour anezhoñ. — (Loeiz Herrieu, Kammdro an Ankoù, Éditions Al Liamm, 1994, page 10)
- Le bon côté, j’ai fait la guerre, d’un bout à l’autre, sans tirer un coup de fusil sur mon prochain qui était en face de moi et que l’on m’avait appris à haïr et à appeler mon ennemi.
- En tu ’rall d’ar vourcʼh e chome cʼhoazh enebourion en ur vouzelenn. — (Loeiz Herrieu, Kammdro an Ankoù, Éditions Al Liamm, 1994, page 139)
- De l’autre côté du bourg, il restait encore des ennemis dans une tranchée.
- Èl lod kaer, graet em eus ar brezel, penn d’ar benn, hep tenniñ un tenn fuzuilhenn àr ma nesañ a oa a-dal din hag a oa desket din kasaat hag ober ma enebour anezhoñ. — (Loeiz Herrieu, Kammdro an Ankoù, Éditions Al Liamm, 1994, page 10)
Variantes[modifier le wikicode]
Dérivés[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 214b