erraticus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de erratus, avec le suffixe -icus.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif erraticus erratică erraticum erraticī erraticae erratică
Vocatif erratice erratică erraticum erraticī erraticae erratică
Accusatif erraticum erraticăm erraticum erraticōs erraticās erratică
Génitif erraticī erraticae erraticī erraticōrŭm erraticārŭm erraticōrŭm
Datif erraticō erraticae erraticō erraticīs erraticīs erraticīs
Ablatif erraticō erraticā erraticō erraticīs erraticīs erraticīs

erraticus \Prononciation ?\

  1. Errant, vagabond, sauvage.
  2. (Botanique) Qui pousse de tous côtés, rampante, grimpante, en parlant d’une plante.

Références[modifier le wikicode]