barbatus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de barba (« barbe »), avec le suffixe -atus.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif barbatus barbată barbatum barbatī barbatae barbată
Vocatif barbate barbată barbatum barbatī barbatae barbată
Accusatif barbatum barbatăm barbatum barbatōs barbatās barbată
Génitif barbatī barbatae barbatī barbatōrŭm barbatārŭm barbatōrŭm
Datif barbatō barbatae barbatō barbatīs barbatīs barbatīs
Ablatif barbatō barbatā barbatō barbatīs barbatīs barbatīs

barbatus \Prononciation ?\

  1. Barbu.
    • ipse sit et Fortuna barbata, quae adultos barba induat (quos honorare noluerunt, ut hoc qualecumque numen saltem masculum deum uel a barba Barbatum, sicut a nodis Nodutum, uel acete non Fortunam, sed quia barbas habet Fortunium nominarent). — (Augustin, De civitate Dei, IV)
      qu’il soit encore la Fortune Barbue[1], qui donne de la barbe aux adultes, et qu’on aurait dû, pour leur faire honneur, appeler du nom mâle de Fortunius, plutôt que d’un nom femelle, à moins qu’on n’eût préféré, selon l’analogie qui a tiré le dieu Nodatus des noeuds de la tige, donner à la Fortune le nom de Barbatus, puisqu’elle a les barbes dans son domaine. — (trad.)

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]