gourener
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | gourener | gourenerien | gourenerion |
Adoucissante | cʼhourener | cʼhourenerien | cʼhourenerion |
Durcissante | kourener | kourenerien | kourenerion |
gourener \ɡuˈrẽːnɛr\ masculin (pour une femme, on dit : gourenerez)
- Lutteur (lutte celtique ou bretonne).
- An trouz bras a save eus ar pradad tud-se p’en em gave, uhel e benn, ur gourener brudet war an dachenn [...]. — (Yeun ar Gow, E skeud Tour Bras Sant Jermen, Éditions Al Liamm, 1978, page 35)
- Un grand bruit s’élevait de cette foule sur la prairie lorsqu’un lutteur réputé arrivait, la tête haute, sur le terrain.
- E bro-Cʼhres e kerzhe ar cʼhourenerien en noazh, eouliet o cʼhorf hag ur gwiskadig sabl outo da virout ouzh o daouarn da risklañ war o cʼhroc'hen. — (Yeun ar Gow, E skeud Tour Bras Sant Jermen, Éditions Al Liamm, 1978, page 35)
- En Grèce, les lutteurs marchaient nus, le corps huilé avec une petite couche de sable sur eux pour empêcher leur mains de glisser sur leur peau.
- An trouz bras a save eus ar pradad tud-se p’en em gave, uhel e benn, ur gourener brudet war an dachenn [...]. — (Yeun ar Gow, E skeud Tour Bras Sant Jermen, Éditions Al Liamm, 1978, page 35)
- (Par extension) Compétiteur.
Dérivés[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499