heskenn
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du moyen breton hesquenn[1][2].
- À comparer avec les mots hesgyn en gallois (tamis, crible), hesken en cornique (sens identique).
Nom commun 1 [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
heskenn | heskennoù |
heskenn \ˈhes.kɛn\ féminin
- Scie.
- Hag e tap eun heskenn hag eur vouc’hal, hag e troc’h hag e tiskolp ar wezenn. — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 148)
- Et il prend une scie et une hache, et il coupe et débite l’arbre en morceaux.
- Hag e tap eun heskenn hag eur vouc’hal, hag e troc’h hag e tiskolp ar wezenn. — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 148)
Dérivés[modifier le wikicode]
Nom commun 2[modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
heskenn | heskenned |
heskenn \ˈhes.kɛn\ féminin
- Vache qui ne donne plus de lait
Forme de verbe [modifier le wikicode]
heskenn \ˈhes.kɛn\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe heskennañ/heskennat/heskenniñ.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe heskennañ/heskennat/heskenniñ.
Références[modifier le wikicode]
- (Nom commun 1) Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
- (Nom commun 2) Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 329a