hylky
Finnois[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- À l’origine, le déverbal de hylätä (« abandonner », « rejeter », « désoler »).
Nom commun [modifier le wikicode]
Déclinaison
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | hylky | hylyt |
Génitif | hylyn | hylkyjen |
Partitif | hylkyä | hylkyjä |
Accusatif | hylky [1] hylyn [2] |
hylyt |
Inessif | hylyssä | hylyissä |
Élatif | hylystä | hylyistä |
Illatif | hylkyyn | hylkyihin |
Adessif | hylyllä | hylyillä |
Ablatif | hylyltä | hylyiltä |
Allatif | hylylle | hylyille |
Essif | hylkynä | hylkyinä |
Translatif | hylyksi | hylyiksi |
Abessif | hylyttä | hylyittä |
Instructif | — | hylyin |
Comitatif | — | hylkyine- [3] |
Notes [1] [2] [3]
|
Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
---|---|---|
1re personne | hylkyni | hylkymme |
2e personne | hylkysi | hylkynne |
3e personne | hylkynsä |
hylky \ˈhyl.ky\
- (Rare) Abandon, rejet, désertion, désolation, épave.
- (Rare) Épave, tout ce qui se traîne à l’abandon.
- (Surtout) Épave de navire.
Dérivés[modifier le wikicode]
- hylkiö (vaurien)
- hylkylaiva (épave (de bateau))
- hylkytavara (déchet)
Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]
- hylkäys (rejet, refus)
Forme de nom commun [modifier le wikicode]
hylky \ˈhylky\
- Accusatif II singulier de hylky.