ignarus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

 Dérivé de gnarus (« qui sait, connu »), avec le préfixe in-.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ignarus ignară ignarum ignarī ignarae ignară
Vocatif ignare ignară ignarum ignarī ignarae ignară
Accusatif ignarum ignarăm ignarum ignarōs ignarās ignară
Génitif ignarī ignarae ignarī ignarōrŭm ignarārŭm ignarōrŭm
Datif ignarō ignarae ignarō ignarīs ignarīs ignarīs
Ablatif ignarō ignarā ignarō ignarīs ignarīs ignarīs

ignarus \iŋ.ˈnaː.ɾus\ masculin

  1. Ignare, ignorant.
    • Totius rei ignarus.
      ignorant de toute l’affaire.
  2. Ignoré, inconnu.

Antonymes[modifier le wikicode]

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]