impertinens
Français
Forme de nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
impertinent | impertinens |
\ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\ |
impertinens \ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃\ masculin
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de impertinent.
Latin
Étymologie
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | impertinens | impertinens | impertinens | impertinentēs | impertinentēs | impertinentia |
Vocatif | impertinens | impertinens | impertinens | impertinentēs | impertinentēs | impertinentia |
Accusatif | impertinentem | impertinentem | impertinens | impertinentēs | impertinentēs | impertinentia |
Génitif | impertinentis | impertinentis | impertinentis | impertinentium | impertinentium | impertinentium |
Datif | impertinentī | impertinentī | impertinentī | impertinentibus | impertinentibus | impertinentibus |
Ablatif | impertinentī | impertinentī | impertinentī | impertinentibus | impertinentibus | impertinentibus |
impertinens \Prononciation ?\
- Sans rapport à.
Références
- « impertinens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Suédois
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Commun | Indéfini | Défini |
---|---|---|
Singulier | impertinens | impertinensen |
Pluriel | impertinenser | impertinenserna |
impertinens \Prononciation ?\ commun