incautus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De cautus avec le préfixe in-.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif incautus incaută incautum incautī incautae incaută
Vocatif incaute incaută incautum incautī incautae incaută
Accusatif incautum incautăm incautum incautōs incautās incaută
Génitif incautī incautae incautī incautōrŭm incautārŭm incautōrŭm
Datif incautō incautae incautō incautīs incautīs incautīs
Ablatif incautō incautā incautō incautīs incautīs incautīs

incautus \Prononciation ?\

  1. Imprudent.
    • consul dum inter primores incautus agitat. — (Live. 7, 24, 3)
      le consul en donnant de sa personne avec imprudence au premier rang [dans le combat].
  2. Imprévu, dont il faut se garder.

Références[modifier le wikicode]