ironic
Anglais[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du bas latin ironicus.
Adjectif [modifier le wikicode]
Nature | Forme |
---|---|
Positif | ironic |
Comparatif | more ironic |
Superlatif | most ironic |
ironic
Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
- États-Unis : écouter « ironic [Prononciation ?] »
- Brisbane (Australie) : écouter « ironic [Prononciation ?] »
- Texas (États-Unis) : écouter « ironic [Prononciation ?] »
- Royaume-Uni (Londres) : écouter « ironic [Prononciation ?] »
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du bas latin ironicus.
Adjectif [modifier le wikicode]
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | ironic \i.ɾu.ˈnik\ |
ironics \i.ɾu.ˈnit͡s\ |
Féminin | ironica \i.ɾu.ˈni.ko̞\ |
ironicas \i.ɾu.ˈni.ko̞s\ |
ironic \i.ɾu.ˈnik\ (graphie normalisée)
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2