istunto

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Finnois[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du verbe istua (« s’asseoir »).

Nom commun [modifier le wikicode]

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif istunto istunnot
Génitif istunnon istuntojen
Partitif istuntoa istuntoja
Accusatif istunto[1]
istunnon[2]
istunnot
Inessif istunnossa istunnoissa
Élatif istunnosta istunnoista
Illatif istuntoon istuntoihin
Adessif istunnolla istunnoilla
Ablatif istunnolta istunnoilta
Allatif istunnolle istunnoille
Essif istuntona istuntoina
Translatif istunnoksi istunnoiksi
Abessif istunnotta istunnoitta
Instructif istunnoin
Comitatif istuntoine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne istuntoni istuntomme
2e personne istuntosi istuntonne
3e personne istuntonsa

istunto \ˈis.tun.to\

  1. Session.

Synonymes[modifier le wikicode]

Forme de nom commun [modifier le wikicode]

istunto \ˈistunto\

  1. Accusatif II singulier de istunto.