konfido

Espéranto

Étymologie

Composé de la racine konfid (« se fier, se confier ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	konfido \kon.ˈfi.do\	konfidoj \kon.ˈfi.doj\
Accusatif	konfidon \kon.ˈfi.don\	konfidojn \kon.ˈfi.dojn\

konfido \kon.ˈfi.do\    composition de racines de l’Antaŭparolo

1. Confiance.
   • (Antaŭparolo) … kaj li perdus sian konfidon kaj apogon.

     … et il perdrait sa confiance et son appui.

Prononciation

• Toulouse (France) : écouter « konfido [Prononciation ?] » (bon niveau)

Références

Bibliographie

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• konfido sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• konfido sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition "konfid-o" présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo,  R1 de l’Akademio de Esperanto).