kouign-amann
:
Français[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- (Date à préciser) Du breton kouign-amann. Le gâteau et le mot seraient une invention du boulanger Yves-René Scordia vers 1860.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
kouign-amann | kouign-amanns |
\kwi.ɲa.man\ |
kouign-amann \kwi.ɲa.man\ masculin
- (Pâtisserie) Gâteau, spécialité régionale de Douarnenez en Bretagne.
- Les bretons ont leur « krampouezh », les crêpes à la farine de sarrasin, leur farz et leur kouign-amann avec le cidre et le chouchen au goût de ruche pour faire descendre. — (Alain Aucouturier, Aux innocents, les mains pleines, Éditions de Borée, 1999)
Variantes orthographiques[modifier le wikicode]
- kouign-aman (Moins courant)
Traductions[modifier le wikicode]
Gâteau breton (1)
- Anglais : kouign-amann (en)
Prononciation[modifier le wikicode]
- France (Paris) : écouter « kouign-amann [kwi.na.mɑ̃] »
Voir aussi[modifier le wikicode]
- kouign-amann sur l’encyclopédie Wikipédia
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
kouign-amann \kwiɲ.a.ˈmãnː\ féminin (pluriel : kouignoù-amann)
- Kouign-amann.
- An tad, en eun taol, a dennas eur pez tamm kouign amann er-maez leun a cʼhouez vat. — (Ar barz hag ar cʼhouer, in Arvor, n° 69, 3 mai 1942, page 4)
- Le père, d’un coup, sortit un grand morceau de kouign-amann chargé de bonne odeur.
- An tad, en eun taol, a dennas eur pez tamm kouign amann er-maez leun a cʼhouez vat. — (Ar barz hag ar cʼhouer, in Arvor, n° 69, 3 mai 1942, page 4)
Prononciation[modifier le wikicode]
- Nantes (France) : écouter « kouign-amann [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Roparz Hemon, Geriadur istorel ar brezhoneg [Dictionnaire historique du breton], Éd. Preder, 1998 (seconde édition)