magnet

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Magnet

Français

Étymologie

De l’anglais magnet (« aimant »).

Nom commun

Singulier Pluriel
magnet magnets
\ma.ɲɛt\

magnet \ma.ɲɛt\ masculin

  1. Aimantin.
    • Le Game est constitué d’un plateau de jeu classique, représentant un plan d’espace intérieur vierge et de magnets représentants les 6 typologies d’espace du Work@OVH. — (Anne-Sophie Delaire, Un jeu pour faciliter l’aménagement des espaces de travail, Blog OVH, 17 octobre 2018 → lire en ligne)

Traductions

Voir aussi

  • Aimantin sur l’encyclopédie Wikipédia

Anglais

Étymologie

Du latin magnes, magnetis (« aimant »).

Nom commun

Singulier Pluriel
magnet
\ˈmæɡ.nət\
magnets
\ˈmæɡ.nəts\

magnet \ˈmæɡ.nət\

  1. Aimant.
  2. Magnet.

Dérivés

Voir aussi

  • magnet sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais) 

Références

Tchèque

Étymologie

Du latin magnes, magnetis (« aimant »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif magnet magnety
Génitif magnetu magnetů
Datif magnetu magnetům
Accusatif magnet magnety
Vocatif magnete magnety
Locatif magnetu magnetech
Instrumental magnetem magnety

magnet \magnɛt\ masculin inanimé

  1. Aimant.
    • Siločáry v okolí tyčového magnetu lze znázornit pomocí železných pilin.
  2. Attraction.
    • Největším magnetem Pražského hradu se na několik dní staly vystavené korunovační klenoty.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Dérivés

Apparentés étymologiques

Voir aussi

  • magnet sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 

Références