magyar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Magyar

Français[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Date à préciser) Du hongrois magyar.

Adjectif [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
Masculin magyar
\ma.ɡjaʁ\

magyars
\ma.ɡjaʁ\
Féminin magyare
\ma.ɡjaʁ\
magyares
\ma.ɡjaʁ\

magyar \ma.ɡjaʁ\

  1. Hongrois.
    • […], au fond de Hlavné Námestie, la place principale de la vieille ville, un carré presque parfait qui accueille en son centre une fontaine honorant Maximilien II, roi de Hongrie à l’époque où le couronnement des souverains magyars se déroulait à Bratislava (de 1563 à 1784). En costume d’autrefois – robe longue, chemisier brodé, manches bouffantes –, une guirlande de danseuses observe une chorégraphie traditionnelle[…] — (Marianne Meunier, « À Bratislava, le souvenir de la diversité », La Croix, 24 août 2016, page 22)
    • Les slavistes les plus autorisés ont immédiatement flairé les intentions secrètes du traducteur magyar. — (Ernest Denis, La Question d'Autriche ; Les Slovaques, Paris, Delagrave, 1917, in-6, p.96)
    • […], elle plongea une première fois la main dans son sac et commença à filmer nos ébats avec son iPhone 6 ! Comme en transe, elle psalmodiait des je-ne-sais-quoi dans son sabir magyar, entrecoupés de petits halètements saccadés de chienne mettant bas sa portée. — (Bruno Pochesci, « Cadenas d'amour », dans Réalités, volume 1, éd. Realities Incorporated, 2017)
    • Auparavant, sous la double monarchie austro-hongroise, elle avait réussi […] à intégrer (à magyariser en l’occurrence) sa population juive, qui fut la seule de l’Europe de l’Est à abandonner massivement le yiddish pour la langue magyare (non indo-européenne de surcroît) plutôt que pour l’allemand. — (Emmanuel Todd, Le défaite de l'occident, Éditions Gallimard, 2023, p. 135)

Dérivés[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Anagrammes[modifier le wikicode]

Modifier la liste d’anagrammes

Références[modifier le wikicode]

Hongrois[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

De l’ancien hongrois mogyër. L’élément mogy- semble se rapprocher du proto-ouralien *mańć- (« homme », « personne »), que l’on retrouve aussi dans le nom des Mansi (mäńćī, mańśi, måńś). L’élément -ër (« homme ») est facilement reliable au hongrois úr (« seigneur », « mari ») et à son cognat finnois yrkö (« homme »).

Nom commun [modifier le wikicode]

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif magyar magyarok
Accusatif magyart magyarokat
Datif magyarnak magyaroknak
Instrumental magyarral magyarokkal
Causal-final magyarért magyarokért
Translatif magyarrá magyarokká
Terminatif magyarig magyarokig
Essif formel magyarként magyarokként
Essif modal magyarul -
Inessif magyarban magyarokban
Superessif magyaron magyarokon
Adessif magyarnál magyaroknál
Illatif magyarba magyarokba
Sublatif magyarra magyarokra
Allatif magyarhoz magyarokhoz
Élatif magyarból magyarokból
Délatif magyarról magyarokról
Ablatif magyartól magyaroktól
Possessif non-attributif singulier magyaré magyaroké
Possessif non-attributif pluriel magyaréi magyarokéi
Possession
Personne Singulier Pluriel
Première personne du singulier magyarom magyarjaim
Deuxième personne du singulier magyarod magyarjaid
Troisième personne du singulier magyarja magyarjai
Première personne du pluriel magyarunk magyarjaink
Deuxième personne du pluriel magyarotok magyarjaitok
Troisième personne du pluriel magyarjuk magyarjaik

magyar \ˈmɒ.ɟɒɾ̪\

  1. Hongrois.

Adjectif [modifier le wikicode]

magyar \ˈmɒ.ɟɒɾ̪\

  1. Hongrois.

Prononciation[modifier le wikicode]