minutus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Participe passé adjectivé de minuo (« réduire en menus morceaux, casser, piller, écraser »).
Adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | minutus | minută | minutum | minutī | minutae | minută |
Vocatif | minute | minută | minutum | minutī | minutae | minută |
Accusatif | minutum | minutăm | minutum | minutōs | minutās | minută |
Génitif | minutī | minutae | minutī | minutōrŭm | minutārŭm | minutōrŭm |
Datif | minutō | minutae | minutō | minutīs | minutīs | minutīs |
Ablatif | minutō | minutā | minutō | minutīs | minutīs | minutīs |
minutus \Prononciation ?\ (comparatif : minutior, superlatif : minutissimus)
- Menu, diminué, réduit, affaibli.
- minutae litterae.
- écriture fine.
- minutae litterae.
- Menu, petit, faible, de peu de valeur.
- minuti pisciculi.
- menu fretin.
- minuti pisciculi.
- Mince, futile, frivole, mesquin.
- minutissimae sententiae — (Quint.)
- pensées frivoles.
- minutior cura — (Quint.)
- soin minutieux.
- minutissimae sententiae — (Quint.)
Références[modifier le wikicode]
- « minutus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage