perfido

Espéranto

(Date à préciser) Composé de la racine perfid (« trahir ») et de la finale -o (substantif)^[1].

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	perfido \per.ˈfi.do\	perfidoj \per.ˈfi.doj\
Accusatif	perfidon \per.ˈfi.don\	perfidojn \per.ˈfi.dojn\

perfido \per.ˈfi.do\

Trahison.
- — Vi estas hipokrita kaj maldankema. Neniun virinon mi amis krom vi: kaj vi pagis mian fidelecon per perfido. — (Henri Vallienne, Kastelo de Prelongo, chapitre 16, 1907 → lire en ligne)
  — Vous êtes hypocrite et ingrate. Je n’ai aimé aucune autre femme que toi, et tu as payé ma fidélité par la trahison.
- La judaso de nia afero. Jes. Sed ankaŭ la evangelia Judaso, antaŭ la perfido al sia Majstro, estis ja Lia apostolo. Kaj Beaufront estis ne nur unu el la dekdu apostoloj de Esperanto — li estis la unua inter ili, li estis eĉ io pli: la Sta Paŭlo de nia movado, kiun li firmigis kaj forte puŝis sur la vastan oceanon de l’ vivo. — (Izrael Lejzerowicz, Markizo L. de Beaufront dans Literatura Mondo, n^o 6, 1935)
  Le Judas de notre cause. Oui. Mais même le Judas des évangiles, avant la trahison de son Maître, était Son apôtre. Et De Beaufront n’était pas seulement l’un des douze apôtres de l’espéranto ; il était le premier d’entre eux, il était même bien plus : le Saint-Paul de notre mouvement, qu’il a consolidé et poussé avec force sur le vaste océan de la vie.