plegen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

Mutation Forme
Non muté plegen
Adoucissante blegen
Spirante flegen

plegen \ˈpleː.ɡɛn\

  1. Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe plegañ/plegiñ.

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe 1 [modifier le wikicode]

Présent Prétérit
ik pleeg placht
jij pleegt
hij, zij, het pleegt
wij plegen plachten
jullie plegen
zij plegen
u pleegt placht
Auxiliaire Participe présent Participe passé
plegend

plegen \ˈpleɣə(n)\ intransitif

  1. avoir coutume, avoir l’habitude de, être habitué à.

Synonymes[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,8 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Verbe 2[modifier le wikicode]

Présent Prétérit
ik pleeg pleegde
jij pleegt
hij, zij, het pleegt
wij plegen pleegden
jullie plegen
zij plegen
u pleegt pleegde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben plegend gepleegd

plegen \ˈpleɣə(n)\ transitif

  1. Faire.
    • een plasje plegen
      faire pipi
  2. Commettre, perpétrer.
    • hij pleegde een dubbele moord
      il a commis un double meurtre

Synonymes[modifier le wikicode]

faire
commettre

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]