pleniĝi

Espéranto

Verbe composé de la racine plena (« plein »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Temps	Passé	Présent	Futur
Indicatif	pleniĝis	pleniĝas	pleniĝos
Participe actif	pleniĝinta(j,n)	pleniĝanta(j,n)	pleniĝonta(j,n)
Adverbe	pleniĝinte	pleniĝante	pleniĝonte
Mode	Conditionnel	Volitif	Infinitif
Présent	pleniĝus	pleniĝu	pleniĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

pleniĝi \ple.ˈni.d͡ʒi\ intransitif

Se remplir, devenir plein.
- Ĉiujare en Japanio estas produktataj 450 milionoj da tunoj da rubo: rubejoj tre rapide pleniĝas, kaj pro tio rubo-kompanioj konstante serĉas novajn “merkatojn” por siaj “varoj”. — (« Rubo-ruzo », article de Monato)
  Chaque année, au Japon, 450 millions de tonnes de déchets sont produites : les décharges se remplissent très vite, et pour cette raison les compagnies de traitement des déchets cherchent constamment de nouveaux « marchés » pour leurs « marchandises ».