precepto

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Espagnol[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin praeceptum.

Nom commun [modifier le wikicode]

precepto \Prononciation ?\ masculin

  1. Précepte.

Espéranto[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Date à préciser) Du latin præceptum[1].

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif precepto
\pre.ˈt͡sep.to\
preceptoj
\pre.ˈt͡sep.toj\
Accusatif precepton
\pre.ˈt͡sep.ton\
preceptojn
\pre.ˈt͡sep.tojn\

precepto \pre.ˈt͡sep.to\

  1. Précepte.
    • Unu el la bonaj preceptoj de filozofio inda je tiu nomo estas neniam fali en vanaj lamentadoj antaŭ stato de la aferoj kiun oni ne povas eviti. — (Albert Camus, Cenzurita manifesto pri la libereco de gazetaro, 1939 → lire en ligne)
      Un des bons préceptes d'une philosophie digne de ce nom est de ne jamais se répandre en lamentations inutiles en face d'un état de fait qui ne peut plus être évité.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Sources[modifier le wikicode]

  1. « precepto », dans André Cherpillod, Konciza Etimologia Vortaro, 2016

Bibliographie[modifier le wikicode]

Ido[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin praeceptum.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
precepto
\Prononciation ?\
precepti
\Prononciation ?\

precepto \prɛ.ˈʦɛp.tɔ\ (pluriel : precepti \prɛ.ˈʦɛp.ti\)

  1. Précepte.
  2. Maxime.