purgator
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du moyen breton purgatoer[1][2], emprunté au latin purgatorium, neutre substantivé de purgatorius (« purificateur, qui purifie »).
Nom commun [modifier le wikicode]
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | purgator |
Adoucissante | burgator |
Spirante | furgator |
purgator \pyr.ˈɡa.tːɔr\ masculin
- (Religion) Purgatoire.
- Hanter-kant vloaz ’zo oun maro, hag er purgator emaoun abaoe abalamour da ziou oferenn n’am boa ket lavaret evit an anaon emañ o eskern amañ. — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 22)
- Je suis mort depuis cinquante ans, et je suis au purgatoire depuis à cause de deux messes que je n’avais pas dites pour les âmes des défunts dont les os sont ici.
- En eil e tispleger penaos e reas pinijenn ha penaos e voe e dro dre burgator Sant Padrig, ul lecʼh leun a ziaouloù a reer alies an ifern anezhañ. — (Jakez Konan, Loeiz Eunius, in Al Liamm, no 71, novembre-décembre 1958, page 458)
- Dans la seconde [partie] on explique comment il fit pénitence et quel fut son sort dans le purgatoire de Saint Patrick, un endroit plein de diables que l’on appelle souvent l’enfer.
- Hanter-kant vloaz ’zo oun maro, hag er purgator emaoun abaoe abalamour da ziou oferenn n’am boa ket lavaret evit an anaon emañ o eskern amañ. — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 22)
- (Par extension) Purgatoire, lieu ou période de temps où l'on subit ce qui est ressenti comme une punition.
- Tu ’zo da chom souezhet dirak seurt diskleriadenn graet gant Tangi Malmanche war-lercʼh ugent vloavezh purgator gouzañvet gant e oberoù, o cʼhortoz bezañ embannet ! — (Andrev Gwegen, Treiñ da wir huñvre ur bed marzhus, in Al Liamm, no 157, mars-avril 1973, page 103)
- Il y a de quoi être surpris devant une telle déclaration de Tangi Malmanche après vingt années de purgatoire subies par ses œuvres, attendant d’être publiées !
- Tu ’zo da chom souezhet dirak seurt diskleriadenn graet gant Tangi Malmanche war-lercʼh ugent vloavezh purgator gouzañvet gant e oberoù, o cʼhortoz bezañ embannet ! — (Andrev Gwegen, Treiñ da wir huñvre ur bed marzhus, in Al Liamm, no 157, mars-avril 1973, page 103)
Dérivés[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 606b
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Déverbal de purgo (« nettoyer, débarrasser, purifier, disculper, se racheter »), dérivé de purgatum, avec le suffixe -tor.
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | purgator | purgatorēs |
Vocatif | purgator | purgatorēs |
Accusatif | purgatorem | purgatorēs |
Génitif | purgatoris | purgatorum |
Datif | purgatorī | purgatoribus |
Ablatif | purgatorĕ | purgatoribus |
purgator \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : purgatrix)
- Purgateur, personne qui purifie, qui nettoie, cureur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références[modifier le wikicode]
- « purgator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage