rideto

Espéranto

Composé de la racine rid (« rire »), du suffixe -et- (« diminutif ») et de la finale -o (substantif).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	rideto \ri.'de.to\	ridetoj \ri.'de.toj\
Accusatif	rideton \ri.'de.ton\	ridetojn \ri.'de.tojn\

rideto \ri.ˈde.to\ composition de racines de l’ekzercaro §38

Sourire.
- Kun granda ĝojo mi rimarkas, ke Beata respondas al tiu ĉi propono per rideto, kiu estas eĉ pli varma kaj intima ol kutime. — (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
  Avec une grande joie, je remarque que Beata répond à cette proposition par un sourire encore plus chaleureux et intime que d’habitude.
- (Ekzercaro §38) Sur lia vizaĝo mi vidis ĝojan rideton.
  Sur son visage, je voyais un sourire joyeux

E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
rideto sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
rideto sur le site Reta-vortaro.de (RV)
Composition "rid-et-o" (à racines U.V.) présente dans l’Ekzercaro de la Fundamento (Ekzercaro, R1 de l’Akademio de Esperanto).