substantiivi

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Finnois[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun [modifier le wikicode]

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif substantiivi substantiivit
Génitif substantiivin substantiivien
Partitif substantiivia substantiiveja
Accusatif substantiivi[1]
substantiivin[2]
substantiivit
Inessif substantiivissa substantiiveissa
Élatif substantiivista substantiiveista
Illatif substantiiviin substantiiveihin
Adessif substantiivilla substantiiveilla
Ablatif substantiivilta substantiiveilta
Allatif substantiiville substantiiveille
Essif substantiivina substantiiveina
Translatif substantiiviksi substantiiveiksi
Abessif substantiivitta substantiiveitta
Instructif substantiivein
Comitatif substantiiveine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

substantiivi \ˈsub.stɑn.tiː.ʋi\

  1. (Linguistique) Substantif, nom.

Synonymes[modifier le wikicode]

Hyperonymes[modifier le wikicode]