turlutat

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : turlutât

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Date à préciser) Dérivé de turlut, avec le suffixe -at.
 Référence nécessaire

Verbe [modifier le wikicode]

Mutation Infinitif
Non muté turlutat
Adoucissante durlutat
Spirante zurlutat

turlutat \tyr.ˈly.tːat\ intransitif-transitif (voir la conjugaison), base verbale turlut-

  1. Farfouiller, fouiller, fouiner.
    • Digoret he doa Palmira he sac’h-dorn, ha turlutat a rae a-zevri e-touez boestig ar bleud c’hwez-vat, ar melezourig, ar vazhig ruz livañ an diweuz, an alc’houezioù, ar pochad madigoù, hag an holl velbiachoù merc’hed. — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 43)
      Palmira avait ouvert son sac à main, et elle farfouillait (farfouiller elle faisait) résolument parmi le poudrier, le petit miroir, le bâton de rouge à lèvres, les clefs, le sachet de bonbons, et toutes les babioles féminines.
  2. Gazouiller.
  3. Se soucier.
  4. Lutiner.

Variantes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]