venis

Voir aussi : Venis, venís

Breton

Forme de verbe

Mutation	Forme
Non muté	benis
Adoucissante	venis
Durcissante	penis

venis \ˈvẽːnis\

1. Forme mutée de benis par adoucissement (b > v).

Espéranto

Forme de verbe

venis \venis\

1. Passé de veni.
   • (Ekzercaro §17) Kiam tiu ĉi bela knabino venis domen, ŝia patrino insultis ŝin, kial ŝi revenis tiel malfrue de la fonto.

     Quand cette belle fille vint à la maison, sa mère l’insulta, parce qu’elle revenait si tard de la source.

   • (Ekzercaro §19) Apenaŭ ŝi venis al la fonto, ŝi vidis unu sinjorinon, tre riĉe vestitan,…

     À peine il vint à la source, elle vît un dame, trèz richement vêtue,…

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « venis [Prononciation ?] »

Latin

Forme de nom commun 1

venis \Prononciation ?\

1. Datif pluriel de vena.
2. Ablatif pluriel de vena.

Forme de nom commun 2

venis \Prononciation ?\

1. Datif pluriel de venum.
2. Ablatif pluriel de venum.