vidinto

Espéranto

(Date à préciser) Composé de la racine vid (« voir »), du suffixe -int- (« participe actif passé ») et de la finale -o (substantif).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	vidinto \vi.ˈdin.to\	vidintoj \vi.ˈdin.toj\
Accusatif	vidinton \vi.ˈdin.ton\	vidintojn \vi.ˈdin.tojn\

vidinto \vi.ˈdin.to\

Témoin.
- Kaj la vidinto atestis, kaj vera estas lia atesto; kaj li scias, ke li diras la veron, ke vi ankaŭ kredu. — (Britaj pastroj, Nova Testamento, 1916)
  La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)