Addua

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Hydronyme illyrien[1] apparenté à Adulas (« mont Adule »), Adrana (« fleuve de Germanie ») et Adria, Hadria.
(Département français) Probable confusion entre Addua, Indus (la Wikipédia latin a Indis) et la forme plus correcte Aenus.

Nom propre 1 [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Adduă
Vocatif Adduă
Accusatif Adduăm
Génitif Adduae
Datif Adduae
Ablatif Adduā

Addua \Prononciation ?\ masculin singulier

  1. (Géographie) Adda, affluent du .
    • CCC p. a fonte addens meatu duo de LXXXX nec amnes tantum Appenninos Alpinosque navigabiles capiens, sed lacus quoque inmensos in eum sese exonerantes, omni numero XXX flumina in mare Hadriaticum defert, celeberrima ex iis Appennini latere Iactum, Tanarum, Trebiam Placentinum, Tarum, Inciam, Gabellum, Scultennam, Rhenum, Alpium vero Sturam, Orgum, Durias duas, Sesitem, Ticinum, Lambrum, Adduam, Ollium, Mincium. — (Pline, Naturalis Historia, III, 118)
      Il a 388.000 pas de sa source à son embouchure, y compris 88.000 pour les sinuosités. Non seulement il reçoit des rivières navigables descendant des Apennins et des Alpes, mais encore il sert d'écoulement à des lacs immenses. Le nombre des rivières qu'il mène à la mer Adriatique est de trente en tout ; les plus célèbres sont, venant des Apennins, le Tanare, la Trébie, qui traverse le Placentin, le Tarus, l'Incia, le Gabellus, la Scultenna, le Rhénus; venant des Alpes, la Stura, l'Orgo, les deux Duria, le Sessitès, le Tésin, le Lambrus, l'Adda, l'Oglio, le Mincio.

Variantes[modifier le wikicode]

Nom propre 2[modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Adduă
Vocatif Adduă
Accusatif Adduăm
Génitif Adduae
Datif Adduae
Ablatif Adduā

Addua \Prononciation ?\

  1. Ain, département français.

Variantes[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage