intacte
Français[modifier le wikicode]
Forme d’adjectif [modifier le wikicode]
intacte \ɛ̃.takt\
- Féminin singulier de intact.
Il accepta, tout en nous disant que c’était un « cadeau de Grec » (Timeo Danaos et dona ferentes) et, depuis lors, la Croix lumineuse du Mont-Royal brille intacte chaque nuit, aux yeux reconnaissants de nos concitoyens !
— (Les Cahiers des Dix, n° 22 à 23, 1957, page 32)
Occitan[modifier le wikicode]
Adjectif [modifier le wikicode]
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | intacte \in.'tat.te\ |
intactes \in.'tat.tes\ |
Féminin | intacta \in.'tat.to̞\ |
intactas \in.'tat.to̞s\ |
intacte \in.'tat.te\ masculin (graphie normalisée)
Prononciation[modifier le wikicode]
- Béarn (France) : écouter « intacte [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références[modifier le wikicode]
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2