rinoceront
Catalan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du grec ancien.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
rinoceront \Prononciation ?\ |
rinoceronts \Prononciation ?\ |
rinoceront masculin
Prononciation[modifier le wikicode]
- El Prat de Llobregat (Espagne) : écouter « rinoceront [Prononciation ?] »
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Emprunt au latin rhinoceros, du grec ancien ῥινόκερως, rhinókerôs formé sur ῥίς, rhis (« nez ») et κέρας, kéras (« corne »).
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
rinoceront \ri.nu.se.ˈɾun\ |
rinoceronts \ri.nu.se.ˈɾuns\ |
rinoceront \ri.nu.se.ˈɾun\ masculin (graphie normalisée)
- (Languedocien) Rhinocéros, grand mammifère ongulé de la famille des rhinocérotidés d’Afrique et d’Asie portant une ou deux cornes en kératine sur le nez.
Note : Forme recommandée par l’Academia Occitana-Consistòri del Gai Saber [1].
Variantes orthographiques[modifier le wikicode]
Variantes dialectales[modifier le wikicode]
- rinoceròs (Gascon) (Limousin) (Provençal) (Vivaro-alpin)
Voir aussi[modifier le wikicode]
- Rhinocerotidae sur l’encyclopédie Wikipédia (en occitan)
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Academia Occitana-Consistòri del Gai Saber, Diccionari General de la Lenga Occitana (DGLO), XXI s → consulter cet ouvrage