φυτόν

Grec ancien

Étymologie

Neutre substantivé de φυτός, participe de φύω, phúô (« pousser ») → voir pousse.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	φυτόν	τὰ	φυτά	τὼ	φυτώ
Vocatif		φυτόν		φυτά		φυτώ
Accusatif	τὸ	φυτόν	τὰ	φυτά	τὼ	φυτώ
Génitif	τοῦ	φυτοῦ	τῶν	φυτῶν	τοῖν	φυτοῖν
Datif	τῷ	φυτῷ	τοῖς	φυτοῖς	τοῖν	φυτοῖν

φυτόν, phutón *\pʰy.ˈton\ neutre

1. Pousse, ce qui pousse ou se développe (être humain et végétal).
   1. Végétal, plante.
   2. Bourgeon, excroissance.
   3. Enfant, rejeton.
   4. Tumeur, ulcère.

Dérivés

• φυτοβασίλειον
• φυτοειδῶς
• φυτοεργός
• φυτοφόρος
• φυτοφύλαξ
• φυτοκομέω
• φυτοκόμια
• φυτόομαι
• φυτοσκαφία
• φυτοσκάφος
• φυτοσπορία
• φυτόσπορος
• φυτοσπόρος
• φυτοτροφέομαι
• φυτοτροφία
• φυτότροφος
• φυτουργεῖον
• φυτουργέω
• φυτούργημα
• φυτουργία
• φυτουργικός
• φυτουργός
• φυτούριον

Apparentés étymologiques

• φύλλον (feuille)

Dérivés dans d’autres langues

• Français : phyto-, -phyte