anzav

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Dérivé de azañv.
À comparer avec le verbe gallois addef (sens identique).

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
anzav anzavioù

anzav \ˈãnzaw\ masculin

  1. Aveu.
    • [...] ; mes ur gentel a zo da dennañ diouzh hoc’h anzav. — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 70)
      [...] ; mais il y a un enseignement à tirer de votre aveu.
  2. Indice.

Verbe [modifier le wikicode]

anzav \ˈãnzaw\ (voir la conjugaison) base verbale anzav-

  1. Avouer.
    • « [...]. Ma ne gompren ket ar vleizez an dra-se, ret eo anzav ez eo eun tammig genaouegez. [...]. » — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 44)
      « [...]. Si la louve ne comprend pas cela, il faut avouer qu’elle est un peu sotte. [...]. »
  2. Reconnaître (une faute, un tort, un crime).
    • — Ya, Aotrou person, cʼhwi. Ha ma nʼhen anzavit ket, dek test e-lecʼh unan a gavin dʼher lavaret deocʼh pa gerfot. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 231)
      — Oui, monsieur le recteur, vous. Et si vous ne le reconnaissez pas, je trouverai dix témoins plutôt quʼun pour vous le dire quand vous voudrez.
  3. Afficher (montrer).

Variantes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

anzav \ˈãnzaw\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe anzav.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe anzav.
    • Anzao freas d’in ez poa teir c’had da zigas a-bers va mignoun. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, page 99.)
      Avoue-moi clairement que tu avais trois lièvres à apporter de la part de mon ami.