intuitus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | intuitus | intuitūs |
Vocatif | intuitus | intuitūs |
Accusatif | intuitum | intuitūs |
Génitif | intuitūs | intuituum |
Datif | intuitūi ou intuitū |
intuitibus |
Ablatif | intuitū | intuitibus |
intuitus \Prononciation ?\ masculin
- Vue, regard.
intuitu personae
- au vu de la personne.
Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]
Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | intuitus | intuită | intuitum | intuitī | intuitae | intuită |
Vocatif | intuite | intuită | intuitum | intuitī | intuitae | intuită |
Accusatif | intuitum | intuităm | intuitum | intuitōs | intuitās | intuită |
Génitif | intuitī | intuitae | intuitī | intuitōrŭm | intuitārŭm | intuitōrŭm |
Datif | intuitō | intuitae | intuitō | intuitīs | intuitīs | intuitīs |
Ablatif | intuitō | intuitā | intuitō | intuitīs | intuitīs | intuitīs |
intuitus \Prononciation ?\
- Participe passé de intueor.
Références[modifier le wikicode]
- « intuitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « intuitus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage