βραδύς

Grec ancien

Étymologie

De l’indo-européen commun *gʷr̥dus.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βραδύς		βραδεῖα		βραδύ
vocatif		βραδύ		βραδεῖα		βραδύ
accusatif		βραδύν		βραδεῖαν		βραδύ
génitif		βραδέος		βραδείας		βραδέος
datif		βραδεῖ		βραδείᾳ		βραδεῖ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βραδεῖ		βραδεῖ		βραδεῖ
vocatif		βραδεῖ		βραδεῖ		βραδεῖ
accusatif		βραδεῖ		βραδεῖ		βραδεῖ
génitif		βραδέοιν		βραδαῖν		βραδέοιν
datif		βραδέοιν		βραδαῖν		βραδέοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βραδεῖς		βραδεῖαι		βραδέα
vocatif		βραδεῖς		βραδεῖαι		βραδέα
accusatif		βραδεῖς		βραδείας		βραδέα
génitif		βραδέων		βραδειῶν		βραδέων
datif		βραδέσι(ν)		βραδείαις		βραδέσι(ν)

βραδύς, bradýs *\bra.dýs\ (comparatif : βραδύτερος ; superlatif : βραδύτατος)

1. Lent.
2. (Par extension) Tardif.

Antonymes

• ταχύς

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage