δουλοπρεπής

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Grec[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien δουλοπρεπής, douloprepês.

Adjectif [modifier le wikicode]

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif δουλοπρεπής δουλοπρεπής δουλοπρεπές
génitif δουλοπρεπούς δουλοπρεπούς δουλοπρεπούς
accusatif δουλοπρεπή δουλοπρεπή δουλοπρεπές
vocatif δουλοπρεπή δουλοπρεπής δουλοπρεπές
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif δουλοπρεπείς δουλοπρεπείς δουλοπρεπή
génitif δουλοπρεπών δουλοπρεπών δουλοπρεπών
accusatif δουλοπρεπείς δουλοπρεπείς δουλοπρεπή
vocatif δουλοπρεπείς δουλοπρεπείς δουλοπρεπή

δουλοπρεπής, dhuloprepís \ðu.lɔ.pɾɛ.ˈpis\

  1. Obséquieux.
    • 'δουλοπρεπής σύμβουλος, δουλοπρεπής συμπεριφορά
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Dérivés[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (δουλοπρεπής)

Grec ancien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Mot composé de δοῦλος, doûlos (« serviteur, esclave ») et de πρέπω, prépô (« être proche, prochain »).

Adjectif [modifier le wikicode]

δουλοπρεπής, douloprepês *\Prononciation ?\

  1. Servile, propre aux esclaves.

Dérivés[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]