Aller au contenu

Bartholomaeus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien Βαρθολομαῖος, Bartholomaîos.

Nom propre [modifier le wikicode]

Cas Singulier
Nominatif Bartholomaeus
Vocatif Bartholomaee
Accusatif Bartholomaeum
Génitif Bartholomaeī
Datif Bartholomaeō
Ablatif Bartholomaeō

Bartholomaeus masculin

  1. Barthélémy.
    • Et convocatis duodecim discipulis suis, dedit illis potestatem spirituum immundorum, ut ejicerent eos, et curarent omnem languorem, et omnem infirmitatem.
      Duodecim autem Apostolorum nomina sunt haec. Primus, Simon, qui dicitur Petrus: et Andreas frater ejus,
      Jacobus Zebedaei, et Joannes frater ejus, Philippus, et Bartholomaeus, Thomas, et Matthaeus publicanus, Jacobus Alphaei, et Thaddaeus,
      Simon Chananaeus, et Judas Iscariotes, qui et tradidit eum.
      — (Vulgata, Matthaeus, 10)
      Ayant assemblé ses douze disciples, Jésus leur donna puissance sur les esprits impurs pour les chasser, et pour guérir toute maladie et toute infirmité. Or voici les noms des douze apôtres : Le premier, Simon, appelé Pierre, et André son frère ; Jacques, fils de Zébédée, et Jean son frère ; Philippe et Barthélemi ; Thomas et Matthieu le publicain ; Jacques, fils d’Alphée, et Thaddée ; Simon le Zélé, et Judas Iscariote, qui le trahit. — (traduction)

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]