Aller au contenu

Conjugaison:français/enfourmer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
enfourmer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de enfourmer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ enfourme \ʒ‿ ɑ̃.fuʁm\
tu  enfourmes \ty  ɑ̃.fuʁm\
il/elle/on  enfourme \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.fuʁm\
nous  enfourmons \nu.z‿ ɑ̃.fuʁ.mɔ̃\
vous  enfourmez \vu.z‿ ɑ̃.fuʁ.me\
ils/elles  enfourment \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.fuʁm\
Passé composé
j’ai  enfourmé  \ʒ‿e ɑ̃.fuʁ.me\
tu as  enfourmé  \ty a.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
il/elle/on a  enfourmé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɑ̃.fuʁ.me\
nous avons  enfourmé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
vous avez  enfourmé  \vu.z‿a.ve.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
ils/elles ont  enfourmé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɑ̃.fuʁ.me\
Imparfait
j’ enfourmais \ʒ‿ ɑ̃.fuʁ.mɛ\
tu  enfourmais \ty  ɑ̃.fuʁ.mɛ\
il/elle/on  enfourmait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.fuʁ.mɛ\
nous  enfourmions \nu.z‿ ɑ̃.fuʁ.mjɔ̃\
vous  enfourmiez \vu.z‿ ɑ̃.fuʁ.mje\
ils/elles  enfourmaient \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.fuʁ.mɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  enfourmé  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
tu avais  enfourmé  \ty a.vɛ.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
il/elle/on avait  enfourmé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɑ̃.fuʁ.me\
nous avions  enfourmé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
vous aviez  enfourmé  \vu.z‿a.vje.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
ils/elles avaient  enfourmé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɑ̃.fuʁ.me\
Passé simple
j’ enfourmai \ʒ‿ ɑ̃.fuʁ.me\
tu  enfourmas \ty  ɑ̃.fuʁ.ma\
il/elle/on  enfourma \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.fuʁ.ma\
nous  enfourmâmes \nu.z‿ ɑ̃.fuʁ.mam\
vous  enfourmâtes \vu.z‿ ɑ̃.fuʁ.mat\
ils/elles  enfourmèrent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.fuʁ.mɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  enfourmé  \ʒ‿y.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
tu eus  enfourmé  \ty y.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
il/elle/on eut  enfourmé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.fuʁ.me\
nous eûmes  enfourmé  \nu.z‿ym.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
vous eûtes  enfourmé  \vu.z‿yt.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
ils/elles eurent  enfourmé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɑ̃.fuʁ.me\
Futur simple
j’ enfourmerai \ʒ‿ ɑ̃.fuʁ.m(ə.)ʁe\
tu  enfourmeras \ty  ɑ̃.fuʁ.m(ə.)ʁa\
il/elle/on  enfourmera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.fuʁ.m(ə.)ʁa\
nous  enfourmerons \nu.z‿ ɑ̃.fuʁ.m(ə.)ʁɔ̃\
vous  enfourmerez \vu.z‿ ɑ̃.fuʁ.m(ə.)ʁe\
ils/elles  enfourmeront \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.fuʁ.m(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  enfourmé  \ʒ‿o.ʁe ɑ̃.fuʁ.me\
tu auras  enfourmé  \ty o.ʁa.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
il/elle/on aura  enfourmé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɑ̃.fuʁ.me\
nous aurons  enfourmé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
vous aurez  enfourmé  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
ils/elles auront  enfourmé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɑ̃.fuʁ.me\

Subjonctif

Présent
que j’ enfourme \kə ʒ‿ ɑ̃.fuʁm\
que tu  enfourmes \kə ty  ɑ̃.fuʁm\
qu’il/elle/on  enfourme \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.fuʁm\
que nous  enfourmions \kə nu.z‿ ɑ̃.fuʁ.mjɔ̃\
que vous  enfourmiez \kə vu.z‿ ɑ̃.fuʁ.mje\
qu’ils/elles  enfourment \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.fuʁm\
Passé
que j’aie  enfourmé  \kə ʒ‿ɛ ɑ̃.fuʁ.me\
que tu aies  enfourmé  \kə ty ɛ.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
qu’il/elle/on ait  enfourmé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɑ̃.fuʁ.me\
que nous ayons  enfourmé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
que vous ayez  enfourmé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
qu’ils/elles aient  enfourmé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɑ̃.fuʁ.me\
Imparfait
que j’ enfourmasse \kə ʒ‿ ɑ̃.fuʁ.mas\
que tu  enfourmasses \kə ty  ɑ̃.fuʁ.mas\
qu’il/elle/on  enfourmât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.fuʁ.ma\
que nous  enfourmassions \kə nu.z‿ ɑ̃.fuʁ.ma.sjɔ̃\
que vous  enfourmassiez \kə vu.z‿ ɑ̃.fuʁ.ma.sje\
qu’ils/elles  enfourmassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.fuʁ.mas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  enfourmé  \kə ʒ‿ys ɑ̃.fuʁ.me\
que tu eusses  enfourmé  \kə ty ys.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
qu’il/elle/on eût  enfourmé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.fuʁ.me\
que nous eussions  enfourmé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
que vous eussiez  enfourmé  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɑ̃.fuʁ.me\
qu’ils/elles eussent  enfourmé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɑ̃.fuʁ.me\

Conditionnel

Impératif

Présent
  enfourme  \ɑ̃.fuʁm\
  enfourmons  \ɑ̃.fuʁ.mɔ̃\
  enfourmez  \ɑ̃.fuʁ.me\
Passé
 aie  enfourmé   \ɛ ɑ̃.fuʁ.me\ 
 ayons  enfourmé   \ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.fuʁ.me\ 
 ayez  enfourmé   \ɛ.je.z‿ɑ̃.fuʁ.me\