Aller au contenu

chaseal

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(1633) Dérivé de chase (« chasse, meute »), avec le suffixe -al.

Verbe [modifier le wikicode]

chaseal \ʃaˈseː.al\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale chase-

  1. (Chasse) Chasser (le gibier).
    • An Aotrou Maner hag aotrouien ar maneriou tro-war-dro pa vezont peded gantañ da zond da ober eur jaseadenn, eun abadenn jaseal. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, page 133)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Ne ouie netra nemet chaseal ha redek ar merc’hed koant. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 63)
      Il ne savait que chasser et courir les jolies filles.

Variantes[modifier le wikicode]

Synonymes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • chaseal sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton) 

Références[modifier le wikicode]