digantañ
Breton[modifier le wikicode]
Forme de préposition [modifier le wikicode]
Personne | Forme |
---|---|
1re du sing. | diganin |
2e du sing. | diganit |
3e masc. du sing. | digantañ |
3e fém. du sing. | diganti |
1re du plur. | diganimp ou diganeomp |
2e du plur. | diganeocʼh |
3e du plur. | diganto ou digante |
Impersonnel | diganeor |
digantañ \diˈɡãntã\
- Troisième personne du singulier masculin de la préposition digant.
— Bez’ hoc’h eus arc’hant, ma faotr ? a c’houlennas digantañ ar marc’hadour.
— (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 155)- — Avez-vous de l’argent, mon garçon ? lui demanda le marchand.
Variantes dialectales[modifier le wikicode]