Troisième personne du singulier du futur de l’indicatif du verbegwelet/gwelout.
Paour-kaezh Anna ! Kirri-nij arall a welo goude-se, diouzh-sour.— (Abherri, Evit ket ha netra, Skridoù Breizh, Ar Baol, 1951, page 112)
Pauvre Anne ! Elle verra dʼautres avions après, à foison.
— Bremañ, eme Dereza, a zo un êgl aze war an tour brasañ, hag hennezh, pa hon gwelo o partiañ, a em lako da ober kement a drouz gant e divaskell, ha da grial ken kreñv, ma klevo ar majisian, n’eus forzh pelec’h e vo, hag e teuio d’ar gêr kerkent. [...].— (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Éditions Al Liamm, 1989, page 88)
— Maintenant, dit Thérèse, il y a un aigle sur la plus grande tour, et celui-là, quand il nous verra partir, se mettra à faire tellement de bruit avec ses ailes, et à crier si fort, que le magicien entendra, où qu’il soit, et il viendra aussitôt à la maison. [...].