imitator

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Anglais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin imitator.

Nom commun [modifier le wikicode]

imitator

  1. Imitateur.

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Déverbal de imitor (« imiter, prendre exemple de »), dérivé de imitatum, avec le suffixe -tor.

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif imitator imitatorēs
Vocatif imitator imitatorēs
Accusatif imitatorem imitatorēs
Génitif imitatoris imitatorum
Datif imitatorī imitatoribus
Ablatif imitatorĕ imitatoribus

imitator \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : imitatrix)

  1. Imitateur.
    • Decipit exemplar uitiis imitabile; quodsi
      pallere casu, biberent exsangue cuminum.
      O imitatores, seruom pecus, ut mihi saepe
      bilem, saepe iocum uestri mouere tumultus!
      — (Horace, Epistulae, I, 19)
      On s'égare avec un modèle dont les défauts sont faciles à imiter. Si je venais à pâlir, ils boiraient du cumin, pour être plus pâles encore. Ô imitateurs, troupeau d'esclaves, combien de fois vos efforts ont remué ma bile ! — (traduction)

Dérivés[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]