Aller au contenu

lezenn

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du moyen breton laesenn[1][2].

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
lezenn lezennoù

lezenn \ˈleː.zɛn\ féminin

  1. Loi.
    • « [...]. Ho lezennou a zo diazezet war ar furnez, ha dirak ho lez-varn e cʼhounezo eul loen divlam war eul loen kablus. [...]. » — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 36)
      « [...]. Vos lois sont fondées sur la sagesse, et devant votre tribunal une bête irréprochable triomphera d’une bête coupable. [...]. »
    • « [...]. Me a heuilh c’hoaz al lezenn goz : lagad evit lagad ! » — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 83)
      « [...]. Moi j’applique (je suis) encore l’ancienne loi : œil pour œil ! »

Dérivés[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

lezenn \ˈleː.zɛn\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe lezenniñ.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe lezenniñ.

Références[modifier le wikicode]

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 446a