morticinus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- De mors, mortis (« mort ») ; le préfixe étant obscur (re-cens : « devenu mort » ?).
Adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | morticinus | morticină | morticinum | morticinī | morticinae | morticină |
Vocatif | morticine | morticină | morticinum | morticinī | morticinae | morticină |
Accusatif | morticinum | morticinăm | morticinum | morticinōs | morticinās | morticină |
Génitif | morticinī | morticinae | morticinī | morticinōrŭm | morticinārŭm | morticinōrŭm |
Datif | morticinō | morticinae | morticinō | morticinīs | morticinīs | morticinīs |
Ablatif | morticinō | morticinā | morticinō | morticinīs | morticinīs | morticinīs |
morticīnus \Prononciation ?\
- Crevé, mort, de charogne.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés[modifier le wikicode]
- morticina (« charogne »)
- morticinum (« cadavre »)
Références[modifier le wikicode]
- « morticinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « morticinus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage