pourmener
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Dérivé de pourmen (« se promener »), avec le suffixe -er.
Nom commun [modifier le wikicode]
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | pourmener | pourmenerien | pourmenerion |
Adoucissante | bourmener | bourmenerien | bourmenerion |
Spirante | fourmener | fourmenerien | fourmenerion |
pourmener \pur.ˈmẽː.nɛr\ masculin (pour une femme, on dit : pourmenerez)
- Promeneur.
Setu me deuet betek ennoc’h, n’eo ket avad evel eur pourmener, mes evel eur pardouner karantezuz, gant dévotion, ha gant ar zounj da ober pinijen.
— (Prezegen an Aotrou n’Eskop, in Le courrier du Finistère, n° 1758, 27 septembre 1913)- Me voici venu à vous, non pas comme un promeneur, mais comme un pèlerin bienveillant, avec dévotion, et avec l’idée de faire pénitence.
Pignat a reas betek ar Ru Siam, a oa leun a bourmenerien, yaouankizoù e-leizh, a vagadoù, pe daou-ha-daou, brecʼh-ouzh-brecʼh.
— (Roparz Hemon, Viktor ha Petronilh, Al Liamm, no 387, juillet - août 2011, page 61)- Il remonta la rue de Siam, qui était pleine de promeneurs, beaucoup de jeunes, en bandes ou deux par deux, bras dessus, bras dessous.
Forme de verbe [modifier le wikicode]
pourmener \pur.ˈmẽː.nɛr\
- Impersonnel du présent de l’indicatif du verbe pourmen/pourmeniñ.
Buhez an den a vezo chenchet penn da benn dre implich an nijerezed. Pourmen a refer dre an aër evel ma pourmener war an douar hirio.
— (Anaon Marzin, Delliou buez, in Ar Bobl, n° 378, 23 mars 1912, page 2)- La vie le l’homme va changer complètement avec l’utilisation des avions. On se promènera par les airs comme on se promène aujourd’hui sur la terre.