rechercheur

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Français[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Date à préciser) Dérivé de rechercher, avec le suffixe -eur.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
rechercheur rechercheurs
\ʁə.ʃɛʁ.ʃœʁ\

rechercheur \ʁə.ʃɛʁ.ʃœʁ\ masculin (pour une femme, on dit : rechercheuse)

  1. Celui qui fait des recherches.
  2. (Jeu de mot de Voltaire) Inquisiteur.
    • Les rechercheurs attendirent la nuit ; car ils sont poltrons. — (Voltaire)

Synonymes[modifier le wikicode]

Traductions[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(Date à préciser) Du français rechercheur.

Nom commun [modifier le wikicode]

Nombre Singulier Pluriel
Nom rechercheur rechercheurs
Diminutif rechercheurtje rechercheurtjes

rechercheur \ˌreː.ʃɛrˈʒøːr\ masculin (pour une femme, on dit : rechercheuse)

  1. Rechercheur.

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 96,2 % des Flamands,
  • 98,9 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]